Kontakt
Przedszkole Publiczne w Skrzyszowie

Dla Rodziców

„Kształtowanie postaw prozdrowotnych u dzieci” –

 dbamy o zdrowe żywienie.

 

Dzieci przynajmniej raz dziennie sięgają po kanapkę. Nic dziwnego, że i ten przysmak zaczyna im się w końcu nudzić. Co więc zrobić, by dziecko chętnie sięgało po kanapki? Urozmaicić!

Okazuje się, że nawet prozaiczny ser i szynka ciekawie podane, mogą stanowić dla malucha kulinarną atrakcję. Bo przecież wystarczą foremki do ciastek, by na stole pojawiły się kanapki – serduszka otoczone czerwoną ketchupową ramką, albo kanapki – króliczki z paprykową buzią i oczkiem z ziarna pieprzu. To zaledwie 5 minut pracy więcej, a kanapki znikną z talerza w tempie ekspresowym.

Oto kilka pomysłów na kanapki dla dzieci. Zobaczcie!

1. KANAPKI  MOTYLKI

 

przepis kanapka motylek

 

2. KANAPKI DLA MAŁEGO ŁASUCHA

 

przepis na kolorowe kanapki dla dzieci

 

3. KANAPKI ŚWINKI

przepis na kanapkę świnkę

 

4. KANAPKI KRÓLIKI

przepis kanapka zajączek

 

 

 

 

 

 

5. KANAPKI DLA MAŁYCH GOŚCI

 

talerz z kanapkami

 

Pomysłów na niebanalne kanapki jest całe mnóstwo. Przy tworzeniu takich kanapkowych dzieł sztuki na pewno pomogą Wam dzieci. Smacznego!

 

 

 

TWOJE DZIECKO BEZPIECZNE W SIECI

 

Współczesny świat zmienia się na naszych oczach… Zewsząd otaczają nas ekrany komputerów, tabletów, smartfonów, coraz okazalszych odbiorników TV. Często ułatwiają nam one życie, lecz również stają się coraz powszechniejszym sposobem spędzania czasu przez dorosłych oraz dzieci. Nasze pociechy, jak obserwujemy chyba wszyscy, w coraz młodszym wieku fascynują się rzeczywistością wirtualną. Pragniemy zatem podzielić się z Państwem informacjami, którymi w ostatnim czasie mocno się interesujemy i które uważamy za ważne ze względów wychowawczych. Korzystając z dobrodziejstw współczesnych technologii komputerowych pamiętajmy by uczynić wszystko, aby nasze dzieci były bezpieczne w cyberprzestrzeni…

 

 

Jaki jest negatywny wpływ mediów na dziecko:

 

  • Zaburzenia snu, koszmary nocne

 

  • Stymulacja agresywnych fantazji

 

  • Używanie wulgaryzmów

 

  • Wywoływanie nowych form zachowań agresywnych, czasami wręcz instruktaż niebezpiecznych zachowań
  • Skłonność do impulsywności, zaburzenia spostrzegania rzeczywistości

 

  • Formowanie się agresywnych zachowań – dzieci, które dużo grają są znacznie agresywniejsze od rówieśników
  • Przyczyniają się do upadku autorytetów

 

  • Zacierają różnice między wyobraźnią odbiorcy a rzeczywistością

 

  • Coraz częściej zastępują drugiego człowieka jako partnera dialogu

 

  • Są   istotnym narzędziem manipulacji opiniami i poglądami dzieci i młodzieży

 

  • Towarzyszą dziecku często przez wiele godzin dziennie (ograniczają inne

zajęcia , przede wszystkim ruchowe i pobyt na świeżym powietrzu)

 

  • Są magnesem przyciągającym i uzależniającym dziecko

 

  • Przeżycia dzieci, jakie dostarczają im środki masowego przekazu wpływają na ich rozwój emocjonalny – wzrost lękliwości z powodu wielu scen przemocy i agresji – dzieci naśladują takie zachowania – naukowcy amerykańscy obliczyli, że aby obejrzeć tyle aktów przemocy, ile dziecko przyswaja między 6 a 7 rokiem życia, trzeba być w środowisku przestępczym przez 580 lat.
 

Telewizja:

 

Czas poświęcony mediom jest najdłuższy w porównaniu z innymi formami stałej aktywności. To media, w tym głównie telewizja, kształtuje świadomość społeczną , ustala ważność informacji, narzuca postawy i wyznacza wartości. Dzieci są szczególnie podatne na medialne oddziaływania. Nie posiadają bowiem jeszcze solidnej wiedzy w wielu dziedzinach, nie mają też ukształtowanych postaw i systemów wartości , nie potrafią w sposób trafny i mądry wybierać i oceniać przekazywanych informacji.

Przeciętny czas, jaki spędzają dzieci przed telewizorem:

 

  • 2-3 latki - 45 min./dziennie

 

  • 8 -12 latkowie - 2-5 godz./dziennie, a 6-7 godz. w weekendy

 

  • 16 - latkowie - 4 godz./dziennie

 

Telewizja wg psychologa dziecięcego Doroty Zawadzkiej

 

  • Telewizja zabija u dzieci naturalną potrzebę doświadczania życia; ograniczane są formy dziecięcej aktywności typu zabawy w odkrywanie , poszukiwanie, bo ekran w gotowej formie pokaże szybciej i bardziej atrakcyjnie. Hamowana jest też dziecięca wyobraźnia, ponieważ media zaoferują gotowe obrazy, scenariusze sytuacji czy zachowań.
  • Telewizja    zachęca do umysłowego lenistwa - nie trzeba szukać informacji

tylko włączyć przycisk aparatu.

 

  • Telewizja osłabia poczucie własnej tożsamości i wartości. Prezentując

najlepszych, każe porównywać się i dokonywać własnej oceny.

 

  • Telewizja upośledza zdolności językowe - dziecko jest biernym odbiorcą, do którego mówi telewizor i nie wymaga odpowiedzi.
  • Telewizja powoduje, że tam gdzie nie ma obrazów kolorowych, szybko zmieniających się, z podkładem różnego dźwięku - dzieci szybko się nudzą i zniechęcają.

Telewizja wg prof. Jadwigi Izdebskiej

 

  • Zagrożenie dla więzi rodzinnych

 

  • Alienacja – oddalenie dzieci i rodziców

 

  • Ograniczenie kontaktu z żywą kulturą

 

  • Nadmierne pobudzenie, rozdrażnienie

 

  • Stępienie wrażliwości na krzywdę innych
 
  • Podwyższenie tolerancji na agresję, agresja staje się normalna

 

  • Stany lękowe – płaczliwość, zmienność nastrojów, koszmary senne

 

  • Poczucie niezrozumienia rzeczywistości

 

  • Kreowanie postaw od cynizmu do bezwzględności

 

  • Erotyzacja dzieci i młodzieży

 

  • Reality show oraz tzw. paradokumenty łamią tabu i uczą chamstwa

 

 

Jak rodzic może nauczyć dziecko korzystać z telewizji

 

  1. Dokładnie określ, ile i w jakim czasie dziecko może oglądać TV – dobrym sposobem w przypadku małego dziecka jest sporządzenie tzw. bonu telewizyjnego – jest on podobny do miarki krawieckiej i określa, ile czasu przysługuje dziecku na oglądanie TV – np. godzina dziennie (bon będzie miał więc 60 cm długości i będzie podzielony na 60 cm odcinków). Po każdym obejrzanym programie należy odciąć taki kawałek bonu, ile czasu wykorzystało dziecko na oglądanie programów telewizyjnych.
  2. Dawaj dobry przykład – rodzice powinni stworzyć wzór tzw. rozsądnego telewidza dla własnych dzieci. Wprowadzaj nawyk selekcji programów i dokonuj wyboru programu.
  3. Nie używaj telewizora jako opiekunki – małe dzieci nie mogą samodzielnie korzystać z TV.
  4. Bądź aktywnym kreatorem korzystania z TV – stawiaj pytania nt. tego, co dziecko przeżywa i czego doświadcza, a także wysłuchuj jego odpowiedzi np. Jak myślisz, czy Supermen istnieje naprawdę? Dlaczego uważasz, że jest wymyślony? Czy pies może wstać, żywy i wesoły, po upadku z wysokości i po

„rozpłaszczeniu się” na asfalcie? itp.

 

  1. Dbaj o to, aby podczas posiłków, rodzinnych spotkań czy zabaw z

dzieckiem TV był wyłączony.

 

  1. Nie przekupuj dziecka TV; odbiornik ustaw nieco z boku, a nie w

”centrum życia rodziny”.

 

  1. Nie unikaj zakazów korzystania z TV; po wyczerpaniu limitu czasowego – wyłącz TV.
  2. Nie pozwól na oglądanie TV w samotności, wcześnie rano lub gdy minie pora pójścia do łóżka.
  3. Najpierw obowiązki, potem przyjemności.
 
  1. Wprowadź „dni bez TV”. Próbuj zainteresować dziecko innymi, aktywniejszymi formami spędzania czasu. Ważny jest żywy kontakt z dzieckiem, pełen ciepła, bliskości i szacunku.

Wpływ reklamy telewizyjnej na młodsze dziecko:

 

Oddziałuje na wszystkie zmysły człowieka oraz stara się uwzględniać cechy indywidualne (wiek, płeć, zainteresowania). Okazuje się skuteczna, ponieważ odwołuje się do potrzeb lub nawet ukrytych marzeń odbiorcy:

  • Potrzeby akceptacji społecznej – by stać się atrakcyjnym, lubianym i

kochanym;

 

  • Potrzeby bezpieczeństwa – często pokazują spełnienie rodziny, która posiadła dany produkt (twarze szczęśliwe, cała rodzina razem, doskonała zabawa);
  • Potrzeby doznawania przyjemności – np. reklama słodyczy;

 

  • Potrzeby bycia kimś wyjątkowym (reklamy luksusowych, modnych ubrań,

zabawek).

 

 

Nadmierne korzystanie z komputera prowadzi do:

 

  • Zaniku więzi rodzinnych

 

  • Pogarszania stanu zdrowia – wady kręgosłupa, wzroku

 

  • Zmęczenia, zaniedbywania obowiązków, rozkojarzenia

 

  • Uzależnienia – jeszcze niedawno najmłodszy pacjent Centrum Uzależnień Medialnych miał 2 lata ( od TV), zaś najmłodszy uzależniony od gier komputerowych – 9 lat. Granica wieku dzieci, uzależnionych od komputera szybko się obniża!
  • Eksperymenty psychologiczne pokazują, że dzieci tracą wrażliwość pod wpływem

agresji w mediach.

 

  • Uzależnienia od silnych bodźców - od adrenaliny, emocji, sieci – to swoiste elektroniczne LSD, wywołujące niepokój psychoruchowy wtedy, kiedy dziecko jest poza siecią.
  • Utożsamianie się z bohaterami gier – naśladowanie agresji: TO SIĘ DZIEJE POWOLI, ALE SYSTEMATYCZNIE.
  • Preferowania postaw konsumpcyjnych typu „wszystko mi się należy”.

 

  • Wulgaryzacji słownictwa.
 
  • Trudności w dłuższym skupieniu uwagi podczas słuchania, np. nauczyciela w szkole .

 

 

Oddziaływanie gier komputerowych na psychikę:

 

  • Gracz nie jest biernym odbiorcą – uczestniczy aktywnie, sam dokonuje wyborów, jest bohaterem, wybiera środki, a czasem tortury, by pokonać przeciwnika.
  • Dziecko uczy się, jak być szybszym , lepszym - ale często w sposób niegodziwy- jak ominąć, zabić, dojść do celu za wszelką cenę, bez zastanawiania się nad tym, jakimi środkami.
  • Niebezpieczny efekt wielokrotnego powtarzania – prowadzi do uczenia się.

 

  • Kojarzenie zachowań agresywnych z nagrodą („wygrałem!) – wzmacnianie takich zachowań, jest bardzo niebezpieczne dla psychiki dziecka!
  • Przyzwyczajanie    do    obrazów    magiczno    – okultystycznych,    a     wręcz

satanistycznych, a wszystko podane w formie zabawowej.

 

  • Wywoływanie podatności na psychomanipulację.

 

  • Już w grach dla 3 –latków uczy się dzieci jak np. zaszkodzić sąsiadowi

 

(z instruktażem).

 

  • Dziecko może myśleć, że życie jest względne.

 

  • Znacznie podwyższają poziom lęku u dzieci – „muszę zabić pierwszy, bo jak

nie - to mnie zabiją”.

 

  • Dużo elementów erotyzujących – zbyt wczesne rozbudzanie seksualne dzieci!

 

  • U dziecka zacierają się granice między dobrem a złem – wszystko staje się względne.
  • Agresja przestaje robić wrażenie – „ja się tylko bawię”.

 

  • Przemoc nie jest karana, nie robi na dziecku wrażenia.

 

 

Jak uniknąć niebezpieczeństw wynikających z niekontrolowanego korzystania z gier komputerowych?

  • Kontrolujmy wybraną grę, także tę pożyczoną od kolegi, poznajmy jej treść i sposób korzystania z danej gry.
 
  • Wprowadzajmy ograniczenia czasu gry – niektórzy rodzice z dobrym skutkiem stosują tzw. „minutnik”.
  • Znajdźmy (przez chwilę) czas na wspólną grę z naszymi dziećmi – pozwoli nam to kontrolować relację dziecko – media, obserwować i właściwie reagować na jego reakcje emocjonalne oraz odpowiadać na pytania dzieci.
  • Nie instalujmy urządzeń do gier komputerowych w pokoju dziecka – ryzykujemy utratę jakiejkolwiek kontroli ich wykorzystywania.
  • Przedstawiajmy dziecku nowe sposoby korzystania z komputera, np. z innych

programów niż gry.

 

  • Kupujmy gry odpowiednie do wieku dziecka, pomimo jego sprzeciwu lub odmiennej sugestii. To my jesteśmy rodzicami którzy wiedzą, co jest dobre dla naszych dzieci.
  • Przestrzegajmy przerw na odpoczynek, proponujmy alternatywne formy rozrywki, np. aktywność ruchową.

 

 

ABY ROZPOZNAĆ, CZY TWOJE DZIECKO JEST UZALEŻNIONE OD

INTERNETU, ODPOWIEDZ SOBIE NA NASTĘPUJĄCE PYTANIA:

 

Dr Kimberly Young wskazuje kryteria, z których pięć musi być spełnionych, aby można było powiedzieć o uzależnieniu:

  1. Czy czujesz, że Twoje dziecko jest zaabsorbowane Internetem /myśli o poprzednich, bądź następnych pobytach w sieci/?
  2. Czy czuje potrzebę używania Internetu przez coraz dłuższe okresy czasu?

 

  1. Czy wielokrotnie miało nieudane próby kontroli, ograniczenia czasu lub

zaprzestania korzystania z Internetu?

 

  1. Czy dziecko czuje się niespokojne, markotne, zirytowane, przygnębione, gdy

nie może korzystać z Internetu?

 

  1. Czy pozostaje w sieci dłużej niż pierwotnie planowało?

 

  1. Czy ryzykuje utratę znajomości z przyjaciółmi, zaniedbuje naukę z powodu

Internetu?

 

  1. Czy oszukuje Ciebie, aby ukryć narastający problem Internetu?

 

  1. Czy używa Internetu jako sposobu na ucieczkę od problemów lub sposobu na

pogorszony nastrój (uczucia bezradności, winy, lęku, depresji)?

 

Pornografia – największe zagrożenie dla dzieci w Internecie

 

  • Według byłego szefa Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Jana Dworaka 70 %

dzieci korzystających z sieci styka się z pornografią.

 

  • Charakterystyczną cechą współczesnej pornografii jest jej brutalność i wyjątkowa obsceniczność.
  • Z uwagi na szeroki dostęp do pornografii, dojrzewa w Polsce obecnie całe pokolenie chłopców, ale również dziewczynek, które uczy się seksualności z filmów pornograficznych.
  • U osób uzależnionych od pornografii pojawiają się neurologiczne zmiany w mózgu, porównywalne ze zmianami u osób uzależnionych od narkotyków czy alkoholu. Niestety, im wcześniej takie zmiany w mózgu zachodzą, tym trudniejsza jest potem praca, aby te zmiany odwrócić. Z tego powodu tak ważne jest objęcie szczególną ochroną właśnie dzieci i młodzież.
  • Polecamy obejrzenie na YouTube filmów: Pandemia pornografii; Wychowane na seksie

 

10 porad dla rodziców

dotyczących bezpiecznego korzystania z Internetu przez dzieci

 

  1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem – spróbujcie wspólnie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron /pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy - www. sieciaki.pl. Jeśli Wasze dziecko sprawniej niż Wy porusza się po sieci, nie zrażajcie się – poproście, by było Waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie.
  2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie – podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w sieci, ani też wierzyć we wszystko, co o sobie mówią. Ostrzeż przed ludźmi, którzy mogą zrobić mu krzywdę.
  3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w sieci – dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie po uzyskaniu zgody od rodziców i zawsze w towarzystwie dorosłych lub przyjaciół.
  4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych – ważne jest, by dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Ustal z nim, że ze względów bezpieczeństwa nie wolno mu podawać swojego imienia, nazwiska, adresu i numeru telefonu.
 
  1. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w sieci – mali internauci powinni być świadomi, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł

/ encyklopedie, książki, słowniki /.

 

  1. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka – często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, aby dziecko Ci ufało i wiedziało, że zawsze, kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do ciebie zwrócić.
  2. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści – tego rodzaju działania pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego - Hotline / www.dyzurnet.pl /. Punkt ten kooperuje również z operatorami telekomunikacyjnymi i serwisami internetowymi.
  3. Przyjrzyj się, jak twoje dziecko korzysta z Internetu – jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z sieci / wzory Umów Rodzic – Dziecko znajdziesz na stronie

/www.dzieckowsieci.pl/ oraz sposoby postępowania w razie nietypowych

sytuacji.

 

9.Zapoznaj dziecko z Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie –

zasady Netykiety znajdziesz również na stronie www.sieciaki.pl

 

  1. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad jego negatywnymi stronami - Internet jest źródłem wiedzy, wiec pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z jego bogactwa.

Gdzie szukać pomocy

 

  • Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej Fundacja Dzieci Niczyje) działa od 1991 roku. Konsultant Telefonu dla Rodziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci dostępny jest pod numerem: 800 100 100.
  • Oferuje krzywdzonym   dzieciom   i ich opiekunom pomoc psychologiczną

i prawną.

 

  • Uczy dzieci, jak mogą uniknąć przemocy i wykorzystywania.

 

  • Uczy dorosłych, jak traktować dzieci, co możemy zrobić, żeby nie były

krzywdzone.

 

  • Informuje   dorosłych, jak reagować, gdy podejrzewają, że dziecku dzieje się

krzywda.

 
  • Wpływa na polskie prawo, by jak najlepiej chroniło interes dziecka.

 

 

 

 

Zanim udostępnisz dziecku smartfon lub tablet zabezpiecz urządzenia w następujący sposób:

  • system Android - należy w ustawieniach urządzenia wybrać opcję „Kontrola rodzicielska” i ustalić ustawienia dotyczące ograniczenia treści.
  • system iOS (iPad, iPhone) - skorzystać z funkcji „Ograniczenia”, która znajduje się w ustawieniach ogólnych urządzenia.
  • system Windows Phone - skorzystać z funkcji „Moja rodzina” w usłudze Bezpieczeństwo rodzinne firmy Microsoft.

 

 

Nasza umowa o Internecie – przykład, który może okazać się pomocny dla zaniepokojonych rodziców:

Oto zasady, które ustaliliśmy wspólnie z rodzicami odnośnie do korzystania przeze mnie z Internetu. Rozumiem, że ich celem jest zapewnienie bezpiecznego użytkowania Internetu przeze mnie oraz moją rodzinę. Ludzie, których spotykam w sieci są w większości uczciwi, jednak zdarzają się osoby o nieuczciwych zamiarach. Jako odpowiedzialny użytkownik globalnej Sieci zobowiązuję się do stosowania poniższych zasad:

  • Będę korzystał z Internetu zgodnie z zasadami, które wspólnie ustaliliśmy.

 

  • Obiecuję powiedzieć Wam o wszystkim, co mnie w Internecie zaniepokoi lub przestraszy.
  • Korzystając z Internetu będę używać nicka / pseudonimu/. Nie będę podawać nieznajomym osobom żadnych informacji o sobie i swojej rodzinie, takich jak imię, nazwisko, numer telefonu, adres, nazwa i adres szkoły do której uczęszczam, miejsca, gdzie pracują członkowie mojej rodziny. Nie będę również wysyłać poznanym w sieci osobom swoich zdjęć.
  • Zdaję sobie sprawę z tego, że poznana w Internecie szesnastoletnia koleżanka może okazać się czterdziestoletnim mężczyzną. Bez Waszej zgody nie będę umawiać się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci. Jeśli wyrazicie zgodę na spotkanie, umówię się w miejscu publicznym i pójdę z osobą towarzyszącą.
 
  • Nie będę odpowiadać na wiadomości, które są obraźliwe, obsceniczne, agresywne. Sam obiecuję nie wysyłać do nikogo tego typu wiadomości i nie posługiwać się w Internecie wulgarnym językiem.
  • Nie będę otwierać plików niewiadomego pochodzenia, gdyż mogę w ten sposób uszkodzić komputer.
  • Nie będę wykorzystywał materiałów znalezionych w Internecie bez zgody ich

właściciela ani w inny sposób naruszał w Sieci prawa autorskie.

 

 

Jako rodzice czujemy się odpowiedzialni za przekazanie Ci zasad bezpiecznego korzystania z Internetu. Chcemy, abyś stał się świadomym i odpowiedzialnym użytkownikiem Sieci.

  • Zachęcamy Cię do korzystania z Internetu, gdyż mamy świadomość w jak dużym stopniu może Ci to pomóc w poznawaniu świata i wpłynąć na Twoje sukcesy w szkole. Obiecujemy, że zawsze gdy przyjdziesz do nas z problemem związanym z korzystaniem z Sieci, wysłuchamy Cię spokojnie i zrobimy wszystko, aby Ci pomóc.
  • Mając na względzie Twoje bezpieczeństwo chcielibyśmy wiedzieć do jakich celów używasz Internetu.
  • Chcemy, abyś miał pewność, że szanujemy Twoją prywatność i nie będziemy przeglądać w komputerze Twoich folderów i korespondencji. Będziemy również szanować Twoje internetowe znajomości, oczekując, że będziesz dzielił się z nami informacjami o nowo poznanych osobach.
  • Jesteśmy otwarci na Twoje przyszłe sugestie dotyczące powyższych zasad. Zawsze możesz liczyć na naszą pomoc i wsparcie odnośnie do odpowiedzialnego i bezpiecznego korzystania z Internetu.

 

 

Urządzenia mobilne - wyniki badań w Polsce z 2015 r.

 

  • 64% dzieci w wieku od 6 miesięcy do 6,5 lat korzysta z urządzeń mobilnych,

w tym 25% - codziennie

 

  • 26% dzieci posiada własne urządzenie mobilne

 

  • 79% dzieci ogląda filmy, a 62% gra na smartfonie lub tablecie
 
  • 63% dzieci zdarzyło się bawić smart fonem lub tabletem bez konkretnego celu
  • 69% rodziców udostępnia dzieciom urządzenia mobilne, kiedy muszą zająć się własnymi sprawami;
  • 49% rodziców stosuje to jako rodzaj nagrody dla dziecka

 

CO JESZCZE MA ZWIĄZEK Z NIEKONTROLOWANYM UŻYWANIEM MEDIÓW PRZEZ DZIECI

 

  • Brak odporności na stres     (niebezpieczeństwo wynikające z postawy

nadopiekuńczości rodziców)

  • Brak bliskich więzi dzieci z dorosłymi – głównie z rodzicami, ale również z innymi osobami ważnymi; świat tabletów, komórek, komputerów, nieskończonej ilości drogich zabawek – „kupowanie” dzieci w zamian za czas spędzony z nimi
  • Nadwrażliwość na krytykę – może wynikać z zaburzeń komunikacji dorosły – dziecko; ważne by oddzielać zachowania dziecka od niego jako osoby, np. Złości mnie kiedy mówisz….. kiedy robisz…… Oczekuję, że…..   zamiast Jasiu, ty zawsze….. Ty nigdy…… Ty jesteś…….
  • Niska samoocena – duża rola umiejętnej pochwały opisowej (opisz, co w zachowaniu twojego dziecka podoba ci się zamiast używać słów: Super! Doskonale! Tak, by dziecko wiedziało następnym razem o co ci chodzi, co się w jego zachowaniu podoba mamie/tacie)

•Brak pokory i chęci pracy nad sobą, postawa roszczeniowa dziecka –

niebezpieczeństwo tzw. bezstresowego wychowania!

 

  • Sprowadzanie dziecka do rangi „lokaty kapitału”, bardzo wysokie, a

zwłaszcza nierealistyczne wymagania względem dzieci.

Nasze dzieci rozumieją nas lepiej niż nam się wydaje – nie chodzi o to, by cały czas koncentrować się tylko na nich, jednak spróbujmy znaleźć w ciągu dnia czas na bycie z dzieckiem, na zabawę z nim – taką, która i nam da wiele radości. Wyłączmy wtedy komórkę, nie odbierajmy maila – całą swoją uwagę skupmy na swoim dziecku. Jeśli zbudujemy więź ze swoim dzieckiem, w przyszłości będziemy mieć wpływ na nie, zwłaszcza wtedy, gdy zacznie dorastać.

 

 

 

 

 

 

 

Dodatki do żywności i ich szkodliwość dla dzieci

Współcześnie do żywności, w szczególności wysoko przetworzonej, dodaje się szereg dodatków chemicznych mających na celu poprawić smak, kolor, trwałość i inne cechy produktu spożywczego. Niestety wiele dodatków jest szkodliwa, szczególnie dla dzieci. Dlatego warto sprawdzać etykiety i wybierać jedzenie z jak najmniejszą ich ilością. Każdy dodatek posiada swój numer „E” np. E621. Producenci mogą zamiennie używać pełnej nazwy dodanej substancji lub jej skrótu. Poniżej znajduje się lista niektórych z nich, których warto unikać.
Azotyn sodu (E250) lub azotyn potasu (E249)

To konserwant często dodawany do mięs i wędlin. Skutecznie zapobiega się ich psuciu, jednak jest szkodliwy, w szczególności dla dzieci. Związek ten reaguje z hemoglobiną i uszkadza ją, przez co nie może transportować tlenu. Dzieci są dużo bardziej wrażliwe na ten proces, dlatego już dużo mniejsza ilość azotynu sodu szkodzi im. Co więcej, mięsa zakonserwowanego w ten sposób nie wolno poddawać obróbce cieplnej, gdyż może to doprowadzić do powstania rakotwórczych nitrozoamin. Dlatego np. parówek z azotynem nie wolno gotować we wrzącej wodzie, a jedynie można je podgrzać w lekko gorącej wodzie. Najlepiej jednak kupować wyroby mięsne bez tego konserwantu, choć zazwyczaj są droższe.

Konserwanty i fungicydy obecne na owocach

Tego typu konserwanty stosuje się szczególnie często na owocach cytrusowych. Zwykła cytryna może mieć na skórce aż 6 różnych związków konserwujących! Większość z nich jest toksyczna, a nawet rakotwórcza. To dlatego tak ważne jest dokładne mycie owoców przed spożyciem, szczególnie jeśli owoca ma zjeść dziecko. Co prawda nie zjadamy skórek cytrusów, jednak już poprzez samo ich dotykanie możemy przenosić te szkodliwe substancje. Dlatego zawsze dokładnie myjmy owoce. Te, które chcemy zjeść ze skórką, można moczyć w wodzie z odrobiną sody oczyszczonej.

Słodziki

Wiedza o szkodliwości nadmiaru cukru w diecie jest powszechna, jednak zamienniki cukru również mogą być niezdrowe. Dlatego lepiej omijać żywność z dodatkiem takich substancji, jak sacharyna (E954), cyklaminiany (E952), aspartam (E951), acesuflam K (E 950), sukraloza i inne. Szczególnie groźne dla dzieci mogą być aspartam i acesuflam K, gdyż podejrzewa się, że słodziki te mają szkodliwy wpływ na układ nerwowy.
Barwniki
Dodaje się je do jedzenie w celu nadania jej ładnej barwy. Wiele barwników jest naturalna i niegroźna np. ekstrakt z papryki, jednak niektóre syntetyczne barwniki są mocno szkodliwe, gdyż negatywnie wpływają na układ nerwowy. Dzieci są dużo bardziej wrażliwe na tego typu związki. Do szkodliwych barwników zalicza się niebieski Błękit brylantowy FCF (E133) oraz karmel amoniakalno – siarczynowy (E150d) obecny w napojach typu cola. Odradza się również kupowania dzieciom różnorodnych drażetek, których barwa wygląda na nienaturalnie intensywną. Na niektórych produktach możemy znaleźć informację: Może mieć szkodliwy wpływ na aktywność i uwagę u dzieci. Takich produktów lepiej nie podawać dzieciom.

Glutaminian

Jest naturalnym aminokwasem występującym w pożywieniu. Odpowiada za odczuwanie „mięsnego smaku” (umami). Co więcej, związek ten jest też neuroprzekaźnikiem w mózgu. To dlatego podejrzewa się, że w nadmiarze może negatywnie wpływać na rozwój mózgu u dzieci. Dlatego warto unikać produktów, które zawierają dodany glutaminian. W jedzeniu ze sklepów może występować jako glutaminian monosodowy (E621), ale obecnie producenci często maskują jego obecność i zamiast czystego glutaminianu dodają inne składniki zawierające go w dużych ilościach, takie jak ekstrakt drożdżowy, czy hydrolizat białka sojowego i inne. Choć naturalnie obecny glutaminian z pewnością nikomu nie zaszkodzi, częste jedzenie np. chipsów z dodanym glutaminianem może mieć zły wpływ na naszą pociechę. Co więcej, dzieci, które przyzwyczają się do jego smaku, mogą później nie chcieć jest normalnego jedzenia. Warto również ostrzec przed różnorodnymi przyprawami do zup w płynie. Tego typu przyprawy to praktycznie sam glutaminian. Nie warto ich używać, aby nie przyzwyczajać dzieci do nienaturalnie intensywnego smaku potraw.

 

 

 

Spokojnie, to tylko leworęczność...

Twoje dziecko częściej sięga po zabawki lewą ręką? Chce jeść, czesać się, rysować tylko nią? Nie denerwuj się, prawdopodobnie jest leworęczne, podobnie jak około 15% populacji.

Jeszcze nie tak dawno, leworęczności próbowano oduczyć. Nasi rodzice, dziadkowie znają przypadki przestawiania na siłę dzieci leworęcznych do pisania prawą ręką. Dziś wiadomo już, że wpływa to negatywnie na rozwój dziecka, które potem może mieć problemy z koncentracją, pamięcią, dysgrafią, dysleksją, dysortografią, czytaniem, pisaniem, a nawet mówieniem (jąkanie się). Zmiany powodują nadmierne i niepotrzebne przeciążenie półkuli mózgu, która nie jest dominująca. Dodatkowo jest to niepotrzebny stres dla dziecka, który z czasem może powodować obniżenie samooceny.

Tymczasem lewa ręka nie jest zła, a leworęczność jest po prostu "innym pomysłem naszego organizmu” na funkcjonowanie. W wielu kulturach leworęczność była i jest przychylnie traktowana. Starożytni Inkowie oddawali cześć ludziom leworęcznym. W Ameryce północnej żyło plemię Zuni, które wierzyło, że ludzie leworęczni przynoszą szczęście. Starożytne bóstwa uważano za leworęczne, a lekarze i wróżbici przedstawiani na inskrypcjach często trzymali atrybuty swojej profesji właśnie w lewej ręce.

Leworęczność – skąd się bierze?

Leworęczność jest wynikiem dominowania w mózgu półkuli prawej, co sprawia, że lewa część ciała jest bardziej sprawna. Leworęczność zwana także lateralizacją lewostronną jest najczęściej dziedziczona genetycznie. Do rzadkości należą przypadki, kiedy jest ona wynikiem uszkodzenia lub słabszego rozwoju lewej półkuli mózgu. Prawo- i leworęczność jest tylko jednym z objawów dominacji jednej połowy ciała nad drugą. Aby dokładnie określić stronność, należałoby sprawdzić wszystkie narządy podwójne – oczy, uszy, nogi. Zdarza się, że dziecko jest leworęczne, ale prawo-nożne, czy prawo-oczne, nazywa się to lateralizacją skrzyżowaną i może nieść za sobą pewne trudności.

Kiedy się pojawia i jak rozpoznać?

Już roczne dzieci wykazują tendencję do korzystania częściej z jednej rączki. Na tym etapie, jedyne co możesz robić, to obserwować. W późniejszym wieku stronność będzie coraz bardziej zauważalna. Około 2. roku życia ustala się praworęczność, leworęczność dopiero, gdy dziecko ma 4-5 lat.

Czy nasze dziecko jest leworęczne możemy ustalić metodą domowej obserwacji:

  • Którą rączką dziecko je?
  • Którą rączką się czesze?
  • Którą rączką myje zęby?
  • Którą rączką sięga po przedmioty?
  • Którą rączką układa klocki?
  • Którą rączką rzuca i łapie przedmioty?

Twoje dziecko jest leworęczne? Nie denerwuj się i nie próbuj go przestawiać na prawą rękę, przyniesie mu to więcej szkody niż pożytku. Jeśli nie ma problemów motorycznych, nie potrzebna będzie żadna wizyta u specjalisty. Natomiast, jeśli ma trudności w nauce pisania, rysowania prawdopodobnie trzeba będzie skonsultować się z poradnią pedagogiczną bądź psychologiczną. W trakcie badania przejdzie szereg rutynowych testów pozwalających określić lateralizację ręki, nogi, oka, ucha. Być może zostaną zalecone ćwiczenia rekompensacyjne (prowadzone w szkole lub indywidualnie w domu).

Jak pomóc dziecku leworęcznemu?

Świat praworęcznych sprawia czasem trudności dzieciom leworęcznym, dlatego istotne jest, aby im pomóc w przystosowaniu się. Stworzenie atmosfery akceptacji i zrozumienia ewentualnych trudności, motywacja do pracy, w szczególności do dodatkowych ćwiczeń rekompensacyjnych to zadania dla rodziców.

W okresie przedszkolnym bardzo ważne jest, aby opiekunowie odpowiednio przygotowali dziecko do roli ucznia, wymaga to od nich osobistego zaangażowania. Powinni oni codziennie czytać dzieciom, zachęcać do zabaw pobudzających wyobraźnię, rozwijających myślenie, mowę, wspólnie poznawać świat i przyrodę, także w zajęciach manualnych. O leworęczności trzeba powiedzieć nauczycielowi czy przedszkolance, aby mogli oni przygotować odpowiednie miejsce pracy dla naszego dziecka.

Nauka pisania i rysowania

Dzieci rozpoczynające naukę w szkole posiadają już umiejętności ruchowe konieczne do wyćwiczenia umiejętności płynnego pisania. Niestety, nie zawsze są one właściwie wykorzystywane w nauce pisania – dowodzą wyniki badań specjalisty od sensomotoryki, eksperta marki STABILO Doktora Christiana Marquardt’a.

Aby pomóc dziecku w nauce pisania, przygotuj dla niego miejsce pracy:

  • światło powinno padać na biurko z prawej strony
  • dziecko powinno siedzieć z lewej strony biurka
  • zakup odpowiednich dla dzieci leworęcznych przyborów szkolnych
  • początkowo dziecko powinno uczyć się pisać ołówkiem.

W trakcie nauki trzeba zwrócić uwagę na:

  • odpowiedni chwyt pióra, ołówka - powinno się go trzymać w trzech palcach: między kciukiem i palcem środkowym, zaś palec wskazujący naciska ołówek od góry, drugi koniec ołówka powinien być skierowany ku lewemu ramieniu
  • ułożenie zeszytu i ręki - zeszyt powinien leżeć po lewej stronie osi ciała dziecka (ręka lewa podczas pisania zbliża się od strony lewej do osi ciała), ukośnie, jego górny lewy róg powinien być skierowany ku górze blatu)
  • odpowiednia pozycja ciała - obie stopy oparte o podłogę, plecy wyprostowane
  • podczas pisania palce powinny znajdować się poniżej liniatury.

W nauce pisania i rysowania ważne jest, aby dziecko używało przyborów przeznaczonych dla leworęcznych. Na naszym rynku kilka firm proponuje takie produkty w różnych cenach - pióra (np. Pelikan Junior 45 zł, STABILO’s move easy 28 zł), kredki (np. Faber Castell 15,80 zł, STABILO kredki pastelowe 5,40 zł). Pomoce te są dopasowane do dzieci pod względem ergonomicznym – uwzględniają siłę dziecka i krzywizny dłoni, a faktura materiału, z którego wykonany jest wyrób, powinna sprzyjać pewności chwytu.

I ostatnia porada: przede wszystkim motywuj dziecko i wspieraj. Spraw by ewentualne niepowodzenia w nauce nie były powodem stresu lub niechęci dziecka. Spraw by z Twojego dziecka wyrósł pewny siebie dorosły człowiek.

Leworęczność coraz bardziej popularna

W ostatnich latach liczba osób deklarujących się jako leworęczni rośnie. Przyczyniło się do tego respektowanie „odwróconego świata” w codziennym funkcjonowaniu. Wychodząc naprzeciw potrzebom leworęcznych produkuje się coraz więcej przedmiotów codziennego użytku dedykowanych właśnie im. W wielu krajach powstają sklepy dla leworęcznych, gdzie można znaleźć odpowiednio przystosowane przybory szkolne, instrumenty i narzędzia. Na licznych forach i serwisach tworzą się społeczności leworęcznych, istnieją również serwisy poświęcone tylko osobom leworęcznym, jak np. www.leworecznosc.pl. To wszystko, aby edukować rodziców i pedagogów do pracy z dziećmi posługującymi się lewą rączką.

W Anglii powstała Światowa Organizacja Kluby Leworęcznych, która ustanowiła 13 sierpnia Międzynarodowym Dniem Leworęcznych. Pamiętajcie zatem, aby tego dnia złożyć życzenia wszystkim leworęcznym!

Twoje dziecko jest leworęczne? Jak widzisz, dziś to żaden problem. Nie martw się, to niepotrzebne.